ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Θα ξεκινήσω περιγράφοντας από μνήμης τα γεγονότα από το έτος 2008

Εκείνη την χρονιά είχα ξεκινήσει και εργαζόμουν ως μηχανικός σε μεγάλη τεχνική εταιρεία και αισθανόμουν τρομερά ικανοποιημένος.

Τότε ήμουν μόλις 26 ετών, είχα αποφοιτήσει από το ΤΕΙ και ήμουν γεμάτος όνειρα για τη ζωή.

Γενικότερα παρακολουθούσα τα πολιτικά δρώμενα, αλλά από απόσταση δίχως να εμπλέκομαι. Με προσέλκυαν πάντα οι πατριωτικές τοποθετήσεις. Θυμάμαι τότε ήταν η χρονιά που είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται η λέξη «οικονομική κρίση», αλλά δε μπορούσα να αντιληφθώ τι μπορεί να σημαίνει.

Μέχρι το 2009, είχε γίνει πολύ συχνή η χρήση του όρου «οικονομική κρίση», καθώς και ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών.

Το 2009 γίνονται Εθνικές Εκλογές και θυμάμαι χαρακτηριστικά τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος Κ. Καραμανλή να μιλάει για «δύσκολο και ανηφορικό δρόμο» που θα τραβήξουμε ως χώρα και στον αντίποδα ο Γ. Παπανδρέου να έχει το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν».

Το μυαλό μου να έχει γίνει κουρκούτι παρακολουθώντας αυτή την ανισορροπία μεταξύ των δυο τότε μεγάλων κομμάτων.

Βαθιά όμως μέσα μου ήξερα ότι οποιοδήποτε κόμμα και να κυβερνήσει πάλι τα ίδια θα πράξει, οπότε δεν τους έδινα σημασία.

Γίνονται οι εκλογές, εκλέγεται το ΠΑΣΟΚ και όλοι πανηγυρίζουν και περιμένουν να δουν τα «λεφτά υπάρχουν».

Ευθύς αμέσως μετά τις εκλογές ξεκινάει μια απίστευτη τρομοκρατία από τα ΜΜΕ για την οικονομική κρίση, τα οποία είναι καθοδηγούμενα και φτάνουμε στο 2010 όπου ο Γ. Παπανδρέου ανακοινώνει τον μηχανισμό στήριξης, δηλαδή το πρώτο μνημόνιο.

Γενικότερα θυμάμαι να υπάρχει ένας παροξυσμός και μια τρομοκρατία από κόμματα και κανάλια προς όλους μας, για την επικείμενη πτώχευση της Ελλάδος.

Επαναλάμβαναν νυχθημερόν ότι η Ελλάδα δε θα χει τη δυνατότητα να καταβάλλει μισθούς και συντάξεις, δε θα μπορεί να προμηθευτεί καύσιμα. Στην καθημερινότητα μας να επικρατεί ένα αλλαλουμ. Οι τιμές στα καύσιμα να αυξάνονται συνεχώς.

Να έχουν ξεκινήσει οι Έλληνες να αυτοκτονούν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά που κάποιος είχε αυτοκτονήσει στην πλατεία συντάγματος με όπλο. Να υπάρχει το κίνημα των αγανακτισμένων.

Εγώ προσωπικά να έχω μια μόνιμη δυσφορία, να ξεκινάω να μη μπορώ πλέον να τα βγάλω πέρα οικονομικά, και όλοι οι εργοδότες προφασιζόμενοι την οικονομική κρίση να κοιτάνε πως να μειώσουν μισθούς.

Θυμάμαι το ΤΕΒΕ στη διετία πάνω να έχει διπλασιαστεί και τα χρήματα αυτά δε μου τα κάλυπτε ο εργοδότης (γιατί ήμουν με δελτίο παροχής υπηρεσιών). Να παρακαλάω τον εργοδότη να καλύψει την αύξηση του ΤΕΒΕ, διότι ο μισθός που κατέληγε στα χέρια μου είχε μειωθεί δραστικά.

Αισθανόμουν τελείως ανήμπορος, το μυαλό μου θόλωνε και δεν ήξερα τι να κάνω. Πλέον η Αθήνα είχε γίνει ασύμφορη, δε μπορούσα να επιβιώσω άλλο έτσι και έπρεπε να πάρω αποφάσεις. Μια σκέψη ήταν να επιστρέψω στο χωριό στη Σπάρτη, ή να φύγω για τον Καναδά.

Τελικά πήρα τη μεγάλη απόφαση και τον Ιούλιο του 2012 έφυγα για τον Καναδά. Με το που έφτασα στον Καναδά, δε χωρούσε στο μυαλό μου αυτό που μου έκαναν, δηλαδή να με αναγκάσουν να φύγω από την Ελλάδα. Στο μυαλό μου στριφογυρνούσε η ιδέα να βρω τον τρόπο να επιστρέψω πίσω.

Δε μπορούσα να συνηθίσω με τίποτα την ιδέα ότι είμαι σε ένα ξένο και αφιλόξενο κράτος.

Και τον Σεπτέμβριο του 2012 βγήκε η είδηση ότι κάποιος έχει δώσει 600 δισεκατομμύρια για να πληρώσει η Ελλάδα το χρέος και να βγει από τα μνημόνια. Μόλις το άκουσα αυτό, σε καθημερινή βάση περίμενα να ανακοινωθεί πως η Ελληνική κυβέρνηση πήρε τα χρήματα για να ξεχρεώσει η Ελλάδα κι εγώ να έρθω πίσω με το πρώτο αεροπλάνο.

Ξεκίνησα να σκαλίζω το θέμα και να το παρακολουθώ στενά. Ακόμα περίμενα και από τη Χρυσή Αυγή που τότε ήταν στη βουλή να απευθύνει ερώτηση προς τον Υπουργό Οικονομικών και να του επιβάλλει να πάρει τα χρήματα.

Και έβλεπα τον Σώρρα να στέλνει εξώδικες ενημερώσεις και προσκλήσεις προς την κυβέρνηση και όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα να εξετάσουν την πρόταση χρηματοδότησης του και όλοι τους να αδιαφορούν.

Μα καλά λέω, τι γίνεται εδώ;; Γιατί το θάβουν έτσι το θέμα; Γιατί κανένα κόμμα μέσα στη Βουλή δε φέρνει το θέμα προς συζήτηση;; Μα τόσο πολύ ανθέλληνες είναι όλοι τους;; Καλά όλοι οι άλλοι, μα και η Χρυσή Αυγή; ΔΕ ΤΟ ΧΩΡΟΥΣΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.

Και έρχεται ο καιρός, τον Ιούνιο του 2013 που εκδικάζεται η μηνυτήρια αναφορά που είχε κάνει ο Α. Γεωργιάδης προς τον εισαγγελέα και η απόφαση βγαίνει αθωωτική όσο αφορά τη διασπορά ψευδών ειδήσεων και ταυτόχρονα να λέει στην απόφαση ότι ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ότι όντως τα χρήματα είναι κατατεθειμένα για την Ελλάδα.

ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ. ΘΥΜΩΣΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΠΛΕΟΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΟΛΟΙ, ΜΑ ΟΛΟΙ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΣΧΕΔΙΟ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Έτσι ξεκίνησα να το ψάχνω το θέμα πιο σοβαρά. Βρίσκω άτομα στην Ελλάδα μέσω Facebook που ασχολούνταν με αυτό το θέμα. Ζητούσα να μάθω όλο και περισσότερες πληροφορίες. Παρακολουθούσα ανελλιπώς ομιλίες που γινόντουσαν από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα. Και διαπίστωσα ότι υπάρχει ένα τεράστιο ποτάμι Ελλήνων που έχει αντιληφθεί το ίδιο με μένα.

Ότι υπάρχει ένα καλοστημένο σχέδιο αφανισμού των Ελλήνων που όδευε προς την ολοκλήρωσή του, ΟΜΩΣ ένας Έλληνας ήταν αρκετός να εμφανιστεί και να το ματαιώσει.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ, ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ

Αυτός ο ένας Έλληνας ήταν αρκετός για να μου δώσει λόγο ύπαρξης. Μέσω διαδικτύου ήμουν σε στενή επαφή με όλους τους συνΈλληνες που προσπαθούσαν να μεταδώσουν τις πληροφορίες σε όλους τους Έλληνες εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων.

Πλέον ζούσα και ανέπνεα γι αυτόν τον αγώνα ενάντια σε αυτό που αποκαλούμε καθεστώς και απαρτίζεται από όλα τα κόμματα, που δυστυχώς εκτελούν το ίδιο σχέδιο αφανισμού των Ελλήνων.

Το έτος 2014 ανακοινώθηκε από τον Αρτέμη Σώρρα η σύσταση των οργανισμών ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ. Εκεί είδα ότι πλέον παίρνει σάρκα και οστά αυτό που λέμε συνένωση των Ελλήνων, μέσω ενός κοινού καταστατικού, με κοινό στόχο και σκοπό να απαλλαγούμε οι Έλληνες από αυτό το βασανιστήριο που μας έχει επιβάλλει η κομματοκρατία όλα αυτά τα χρόνια.

Πλέον ήξερα ότι η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ είναι η ίδια μου η ύπαρξη και το 2015 ήμουν πίσω στην Ελλάδα για να συνεισφέρω πλέον ενεργά στον αγώνα της συνένωσης των Ελλήνων.

Ακολουθεί βίντεο του ενός λεπτού στο οποίο αποτυπώνεται η πρώτη μου συνάντηση με τον αδελφό Έλληνα ΑΡΤΕΜΗ ΣΩΡΡΑ κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του οργανισμού ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ – ΣΚΑΛΑ ΛΑΚΩΝΙΑΣ.