Οι ΑΠΔ του μηνός Μαρτίου και η κοροϊδία των ιθυνόντων

Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς

Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά

Λογιστής - φοροτεχνικός

Φτάσαμε στα τέλη Απριλίου κι ακόμη δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει με τις ΑΠΔ του μηνός Μαρτίου. Χιλιάδες επιχειρήσεις και κυρίως λογιστές είναι όμηροι της απραξίας των υπηρεσιακών παραγόντων που δεν έχουν βρει ακόμη λύση στο πρόβλημα και συνάμα δεν έχουν κοινοποιήσει εγκαίρως την απόφαση με όλο το πλαίσιο αντιμετώπισης και χειρισμού των περιπτώσεων αυτών. Θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός πως έχουμε διανύσει τόσο χρονικό διάστημα κι ακόμη δεν υπάρχει σαφής και καταγεγραμμένη λύση στο θέμα των Α.Π.Δ. από τα αρμόδια τμήματα του Ε.Φ.Κ.Α. Δηλαδή πόσο πρέπει να περιμένουμε;

Βέβαια, δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί των ιθυνόντων αφού ως συνήθως θα ανακοινωθεί την τελευταία στιγμή η παράταση, ενώ θα κοινοποιηθεί η εγκύκλιος που θα δίνει (;) λύσεις σε όλα τα ζητήματα. Λέτε να λυθούν όλα τα προβλήματα;

Είμαστε τόσο καιρό στο περίμενε, δεν γνωρίζουμε πως θα χειριστούμε τις υποθέσεις αυτές και στο τέλος θα μας πετάξουν ένα «ξεροκόμματο» παράτασης για να δείξουν έτσι πως δήθεν αναγνωρίζουν το δύσκολο έργο μας ενώ ουσιαστικά θα το πράξουν για να καλύψουν τη δική τους ανοργανωσιά. Μήπως πρέπει να τους ευχαριστήσουμε κιόλας που θα δώσουν στο πάρα πέντε παράταση; Μήπως πρέπει στο άκουσμα της παράτασης να αρθρώσουμε «Δούλος σας, κύριοι»; Μήπως πρέπει δείχνοντας ανωτερότητα να σεβαστούμε το έργο τους όπως «σέβονται» κι αυτοί το δικό μας; Η παράταση, αυτή η τόσο μικρή λέξη θεωρώ πως δεν είναι πλέον ικανή για να «δωροδοκήσει» τη συνείδηση των λογιστών ώστε να τραβήξουν μια μονοκονδυλιά σε όσα αγόγγυστα υπέμεναν μέχρι τώρα και να προχωρήσουν χωρίς να ψελλίσουν ούτε μια κουβέντα.

Διαβάζουμε επίσης πως η παράταση θα δοθεί μόνο στις ΑΠΔ των επιχειρήσεων που ανεστάλη η λειτουργία τους ή που επλήγησαν λόγω του κορωνοϊου. Για τις υπόλοιπες τίποτα. Βέβαια, το γεγονός ότι όλες τις ΑΠΔ τις φτιάχνουν και τις υποβάλλουν λογιστές που είναι επιφορτισμένοι και με τις υποβολές των «προβληματικών» Α.Π.Δ., με ό,τι αυτό συνεπάγεται, καθώς και τη διεκπεραίωση όλων των λοιπών μέτρων δεν παίζει κανένα ρόλο. Άλλωστε, οι λογιστές είναι άτρωτοι απέναντι στον κορωνοϊό γιατί έχουν θωρακιστεί από τις χιλιάδες σελίδες νόμων, αποφάσεων και ασαφών εγκυκλίων του τελευταίου μήνα, απότοκα όλα της πανδημίας. Προκαλούν θυμηδία και αγανάκτηση όλα αυτά. Για να μην ξαναπούμε για τα προβλήματα του ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ. Από τα μέσα Μαρτίου και μετά ασχολούμαστε τις περισσότερες ώρες της ημέρας με τα εργασιακά θέματα και το πως θα αποτυπωθούν όλα αυτά στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ. Εκατοντάδες προβλήματα χωρίς τελειωμό. Διαβάζουμε συνεχώς και τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να κατανοήσουμε όσα γράφονται λόγω των ασαφειών στις εγκυκλίους. Και εκτός αυτού μας λοιδορούν σε δημόσιες εμφανίσεις εκείνοι που ευθύνονται για το μπάχαλο που οι ίδιοι δημιούργησαν και τώρα με κομποφάνεια μας κουνούν το δάκτυλο.

Το επικοινωνιακό παιχνίδι κάποιοι ίσως ξέρουν να το διαχειρίζονται καλά, όμως ο επαγγελματίας λογιστής δεν είναι κρετίνος, γνωρίζει, αντιλαμβάνεται, θυμάται και διαθέτει κρίση. Οι όποιες λύσεις έπρεπε να είχαν δοθεί εγκαίρως από τους αρμόδιους φορείς ώστε να μπορεί ο κάθε επαγγελματίας να προγραμματίσει τις εργασίες του. Χρειάζεται εξαιρετική δεινότητα για να κάνεις απλό κάτι δύσκολο και μεγάλη ανικανότητα για να κάνεις το απλό πολύ δύσκολο. Τελικά οι υπεύθυνοι απέδειξαν το δεύτερο και πρέπει να λογοδοτήσουν γι΄ αυτό, όπως λογοδοτούμε κι εμείς όταν είμαστε υποχρεωμένοι να καταβάλλουμε πρόστιμα για τις αβελτηρίες άλλων.

Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν είμαστε κι εμείς οι λογιστές που τελικά αποδεικνύεται στην πράξη πως κανείς δεν μας παίρνει στα σοβαρά. Όσο κι αν ακούγεται κυνικό αυτό, φρονώ πως δυστυχώς είναι η αλήθεια που επιτέλους πρέπει να μας προβληματίσει. Δεν ψέγω κανέναν άλλον για το θέμα αυτό, παρά μόνο τον εαυτό μου. Όλα ξεκινούν από την ατομική ευθύνη του καθενός που σιγά σιγά συμπαρασύρει και το σύνολο. Αυτή είναι η αλήθεια. Γιατί, όπως έλεγε το 1819 ο Άρθουρ Σοπενχάουερ, «Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια. Πρώτα διακωμωδείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση. Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη». Αν μας έπαιρναν στα σοβαρά θα είχαμε και διαφορετική αντιμετώπιση στην πράξη και όχι στα λόγια.

ΠΗΓΗ